Onlangs waren wijkverpleegkundige Sensire Vanessa Schröer en bestuurder Sensire Maarten Rixtel te gast bij de podcastserie Digitaal Leiderschap. Ze vertelden, ieder vanuit hun eigen rol, wat digitalisering voor de wijkverpleging betekent.
Maarten: “Het geven van fysieke zorg bij mensen thuis is op middellange termijn niet meer houdbaar. We moeten kijken naar andere oplossingen om er in wijkverpleging over tien jaar nog te zijn voor de mensen die kwetsbaar zijn en chronische zorg nodig hebben. Waarschijnlijk biedt de digitale wereld een oplossing om op een totaal andere manier de wijkverpleging inhoud te geven, te organiseren en te verbinden met andere zorgverleners.”
Visie digitaal denken
Maarten heeft als voorzitter van Actiz hard getrokken aan een visie digitaal denken voor de branchevereniging. “In die visie proberen we onze leden een handvat te geven om veel meer op strategieniveau na te denken over wat betekent nu digitalisering en op welke manier zou ik dat binnen mijn eigen organisatie kunnen vormgeven? Sensire is daar, met vallen en anders opstaan, al een tijd mee bezig. Digitaal zijn of in een digitale wereld zorg verlenen geeft heel andere denkprocessen dan puur alleen het invoeren van digitale instrumenten. Dat het niet per se een projectmatige activiteit is, hebben we in die visie proberen aan te geven.”
Medewerkers bleken de digitale middelen niet direct te omarmen
Maarten: “Toen we in 2010 begonnen met de iPad gaf ons het idee dat we andere dingen konden doen naast alleen fysiek langsgaan. Hoewel de cliënten enthousiast waren, zagen we na enige tijd het aantal cliënten dalen. De blokkade bleek bij de medewerkers te liggen. Als organisatie is toen gekeken: wat hebben onze medewerkers nodig en hoe maken we het makkelijker? Naast wat heeft een verzorgende en een klant nodig hebben moet ook een organisatie worden gedigitaliseerd.” Digitalisering bleek achteraf een heel complex proces. “Wat we hebben onderschat is het consequent willen gebruiken van digitale middelen in termen van logistiek.” Om medewerkers te trainen en begeleiden is onder andere een expertgroep met ambassadeurs in het leven geroepen.
Wat heeft de cliënt nodig?
Vanessa: “Als wijkverpleegkundige kijken wij bij iedere cliënt: wat heeft iemand nodig om zo lang mogelijk zelfstandig thuis te kunnen wonen? Zo had ik laatst een casus van iemand van 55 jaar met een verstandelijke beperking, diabetes en huidproblemen. Samen met een hartfalenverpleegkundige ben ik langsgegaan. Mijnheer gaf aan niet te veel bemoeienis te willen, daarom hebben we zorg op afstand georganiseerd. Het medisch servicecentrum Naast belt nu elke dag met mijnheer en stelt vragen, die wij hiervoor hebben aangedragen. Hierdoor blijft mijnheer langer stabiel en kan hij op het gebied van voeding en medicijninname betere beslissingen nemen. Waar vroeger gewerkt werd met standaard protocollen en zowel wij als wijkverpleging als de hartfalenverpleegkundigen regelmatig langs gingen, kunnen we nu maatwerk leveren. Digitalisering heeft onze baan zeker veranderd. Het is soms een enorme zoektocht, waarbij je continue terug moet naar de kern: wat heeft een cliënt nodig?”
Luister de podcast hier terug.
Meer weten over digitalisering in de wijkverpleging?
Domotica in de wijkverpleging
De cliënt blijft zelfstandig maar op de achtergrond houden we een oogje in het zeil